آدم‌ها و آنچه کودک در نقاشی‌اش به ما می‌گوید

ترسیم آدم، آدمک و سلف‌پرتره( نقاشی از خود) از معمولی ‌ترین رفتارهای کودک هنگام ترسیم نقاشی‌ است. او مهم‌‌ترین افراد زندگی‌اش( والدین ) را نقاشی می‌کند و بعد جزئیاتی مثل خورشید و درخت و خانه در حاشیه‌ی داستانی قرار می‌گیرند که او با خطوطش به ما می‌گوید. اما آیا تصویر انسان در نقاشی کودک معنایی دارد؟ آیا جزییات این نقاشی‌ها مهم‌اند؟ بله، واقعیت این است که این نقاشی‌ها و جزئیات آنها آن‌قدر مهم‌اند که داشتن اطلاعات درباره‌ی آنها بسیار ضروری است.

• سر: معرف مرکز شخصیت و قدرت فکری و هوشی و عامل اصلی مهار فشارهای درونی است. کودکان همیشه سرهای بزرگ ترسیم می‌کنند ولی اگر سر زیاد بزرگ باشد نشانگر آن است که “من” کودک بیش از حد طبیعی است.

 

• چهره : تمام صاحب‌نظرانی که به تفسیر نقاشی فرافکنی معتقدند در این زمینه توافق نظر دارند که اندازه‌ی نقاشی از چهره انسان مهمترین جنبه آن است. زیرا انعکاس مستقیمی از عزت نفس نقاش است

چهره‌های بلندتر از متوسط برای گروه سنی مربوط می‌تواند نشانه جنبه‌هایی از شخصیت، از قبیل پرخاشگری یا خود بزرگ‌بینی است. نقاشی‌های ریز و بسیار کوتاه‌تر از متوسط می‌تواند حاکی از نارسایی، کهتری، عزت‌نفس پایین اضطراب یا افسردگی باشد.

 

• صورت : کودکان پرخاشگر اجزای آن را به ‌طور اغراق آمیزی بزرگ ترسیم می‌کنند. درحالی‌که کودکان خجالتی، جزئیات را از نظر می‌اندازند و فقط دایره‌ی صورت را ترسیم می‌کنند و به‌ندرت صورتی را از نیمرخ می‌کشند.

 

• دهان و دندان‌ها : ممکن است معنی نیاز به مواد خوراکی را نمایان ‌کند و هم به معنای پرخاشگری باشد، لب‌های بسته نشان‌دهنده تنش و فشار است و چانه نماد قدرت مردانگی است.

 

• چشم‌ها : دنیای درون نقاش و اجتماعی بودن او را نشان می‌دهند. چشم‌ها ارزش زیبایی را نیز نشان می‌دهند. بنابراین دخترها و دوستداران هم‌جنس‌خود، چشم‌ها را خیلی بزرگ می‌کشند.

 

• بینی : در بعضی مواقع ممکن است نشان‌دهنده مشکلات جنسی باشد.

 

• دست‌ها و بازوها : غالباً مطرح شده است که کشیدن دست‌ها و بازوان بزرگ بیانگر قدرت و کنترل است به عکس ادعا می‌شود که حذف دست‌ها و بازوها، بازتاب احساس فقدان قدرت و بیهودگی و بی‌باور بودن است.

 

• نقاشی‌هایی از چهره انسان که در آنها دست‌ها در جیب فرورفته یا پشت‌سر قرار گرفته : بیانگر احساس گناه و اضطراب درباره کنترل محرک‌های “ممنوعه” است.

 

• پاها : کودکان ضعیف و درون‌گرا اغلب برای آدم‌ها پا نمی‌گذارند و یا او را در حالت نشسته نقاشی می‌کنند.

 

• بالاتنه : اگر باریک و لاغر کشیده شود مشخص‌کننده این است که کودک از اندام خود ناراضی است و یا از چاق شدن و بزرگ‌شدن می‌ترسد. در مواردی دیگر بالاتنه لاغر ممکن است نشان‌دهنده ضعف جسمانی واقعی است.