دعوای کودکان نشانه‌ی سازش است؟

درگیری بچه‌ها برای والدین آزار دهنده در عین‌‌حال برای رشد خودشان لازم است. درگیری به کودکان اجازه می‌دهد احساساتشان را تخلیه کنند، برای کسب قدرت باهم رقابت کنند و از تفاوت‌هایی که باهم دارند دفاع کنند. اگر والدین، دعواهای مداوم بچه‌ها را شاهدی بر عدم سازگاری آن‌ها بگیرند، کاملاً در اشتباهند چون آن‌ها در واقع با دعوا کردن، باهم کنار می‌آیند.‌

واقعیت این است که عوامل خاصی باعث افزایش بسامد درگیری‌ها می‌شود. اگر فاصله‌ی سنی بدو کودک کم باشد و یا از لحاظ جنسی یکی باشند، رقابت بین آن‌ها برای تثبیت تسلط و تفاوت‌هایشان، استمرار بیشتری پیدا می‌کند، اما رقیب کوچک‌تر برای ابراز قدرت خود از روش دیگری استفاده می‌کند؛ او خواهر یا برادر بزرگ‌تر را تحریک کرده و توجهش را به خود می‌کند. رقیب بزرگ‌تر برای نشان دادن برتری کلامی خود، کوچک‌تر را دست می‌اندازد و رقیب کوچک‌تر برای اینکه نشان دهد می‌تواند همانند خواهر یا برادر بزرگ‌ترش آزار برساند، از او تقلید می‌کند. این شیوه‌ها برای دامن زدن به دعوایی مفصل بسیار مؤثرند. با این‌حال والدین باید یاد بگیرند درگیری‌ها را چگونه متوقف و مدیریت کنند.

• اولین راهکار این است که هردو بچه را مسئول درگیری بدانید.

نگذارید بچه‌ها کاری کنند که شما از یکی از آن‌ها جانب‌داری کنید. درگیری با همکاری دو طرف به‌وجود می‌آید. شروع یک دعوا به دونفر نیاز دارد.اما برای پایان دادن آن یک نفر کافی است.

•  لطفاً سعی نکنید بفهمید چه کسی درگیری را آغاز کرده است.

• یادتان باشد که بین آن‌ها حکمیت نکنید و فقط آن‌ها را از هم سوا کنید.

بچه‌ها معمولاً حکمیت والد تنهای خود را ناکافی و غیر عادلانه می‌شمارند و به‌همین دلیل از آن بدشان می‌آید. بگذارید بچه‌ها خودشان به راه‌حلی هر چند کوتاه‌مدت برای حل اختلافاتشان برسند، بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که وقتی در حل مشکل‌شان گیر کردند، واسطه‌ی ارتباط آن‌ها شوید.

• همچنین اجازه بدهید بچه‌ها به شما چُغلی کنند.

بچه‌ها را تشویق کنید که وقتی دعوا از کنترلشان خارج می‌شود به شما مراجعه کنند. گاهی دعوا آن‌قدر بالا می‌گیرد که بچه‌ها به هم آسیب می‌رسانند. در چنین زمانی، والد تنها باید مانند یک حاکم بین آن‌ها میانجی‌گری کند و برای حفظ امنیت طرفین دعوا، آن‌ها را از هم جدا کند.

• درنهایت اینکه وقتی بچه‌ها درگیر می‌شوند، رفتار آن‌ها را زیرنظر بگیرند و مواظب باشید که رفتارسوئی با هم نداشته باشند.

والد تنها باید هر دو طرف دعوا را مسئول ایجاد درگیری بداند و درعین‌حال، هر یک از آن‌ها را به طور جداگانه مسئول رفتاری که هنگام درگیری از خود بروز می‌دهد، معرفی کند.

گرداوری : مژگان موسی پور 

منبع: کلیدهای تربیت فرزند در خانواده‌های تک سرپرست /دکتر کارل پیک هارت /مترجم: سارا رئیسی طوسی