نقاشی، عصای جادویی کودکان بیش‌فعال
عدم تمرکز و توجه، کم‌طاقتی و تحرک بیش‌ازحد از جمله مهم‌ترین علائم بیش‌فعالی است. اگرچه دارودرمانی مهم‌ترین شیوه درمانی این کودکان است اما برخی شیوه‌های هنردرمانی مانند نقاشی‌درمانی نیز کمک به سزایی به کاهش نشانه‌های بیش‌فعالی میکند.
به‌طورکلی نقاشی کردن روی کاغذ یا هر چیز دیگری به کودک اجازه می‌دهد تا احساسات خود را بیان کند. این یک شیوه‌ی مؤثر برای بیان افکار و احساسات است. البته بیشتر برای کودکانی که نیاز دارند راه‌های ارتباطی دیگری به جز صحبت کردن را امتحان کنند. برخی کودکان بیش‌فعال، بی‌وقفه حرف می‌زنند و به شما اجازه نمی‌دهند جمله خود را تمام کنید. بنابراین نقاشی یک راه جدید است تا به جای حرف زدن، به شیوه‌ای دیگر ارتباط برقرار کنند.
وقتی کودک نقاشی میکند، در واقع مشغول کاری شده است که مجبور است حواس خود را جمع کند، تمرکز کند و بین دست و چشم خود هماهنگی‌های لازم را ایجاد کند. نقاشی کاری دقیق است که به ما اجازه می‌دهد از فضای اطراف خود جدا شویم و به کاغذ یا بوم نگاه کنیم. در چنین شرایطی مغز در حالت آلفا قرار می‌گیرد. یعنی در حالت هشیاری کامل، حالتی که در شرایط مراقبه، نیایش یا موسیقی به وجود می‌آید. ضمن اینکه گذر زمان نیز کمتر احساس می‌شود.
از آنجایی‌که کودکان در فضایی بدون رقابت، آرام و راحت می‌توانند آزادانه نقاشی کنند و از سوی والدین یا درمانگر خود تشویق شوند، عزت‌نفس آنها افزایش پیدا میکند. علاوه‌براین کودکان بیش‌فعال می‌توانند میزان هماهنگی‌های حسی خود را افزایش دهند. به‌خصوص زمانی‌که نقاشی را با پخش موسیقی همراه می‌کنیم، کودک می‌تواند کار دست خود را با نوای موسیقی که می‌‌شنود هماهنگ کند.
شاید تفاوت نقاشی با نقاشی‌درمانی، در هدف آنها باشد. هدف از نقاشی‌درمانی کاهش برخی نشانه‌های روانی در کودکان است. نشانه‌هایی از قبیل نقص توجه و تمرکز. در زمان نقاشی، هر دو نیمکره‌ی مغز کودک فعال می‌شود. نیمکره‌ی چپ، بخش منطق و نیمکره‌ی راست مرتبط با احساسات و خلاقیت است. بنابراین همزمان با بیان احساسات، مغز می‌تواند عمیق‌ترین افکار را مرور و غربال کند.
ترجمه و گرداوری: مهرنوش خالقی
منابع:
https://exploringyourmind.com/creative-therapy-painting/
https://www.additudemag.com/art-therapy-projects-activities-adhd-children/