هفت راه برای اینکه کودکان به اتاق خواب خودشان بروند!

جداسازی اتاق خواب کودک از والدین از جمله مشکلاتی است که خانواده‌ها با آن روبه‌رو می‌شوند. همه‌ی آنها ممکن است از راه‌حل‌های مختلفی استفاده کنند. برخی والدین در این تلاش شکست می‌خورند و برخی دیگر خیلی سریع موفق می‌شوند این مرحله را پشت سر بگذارند. اگر شما از آن دسته والدینی هستید که نگران این چالش مهم‌اید یا همینک درحال دست‌وپنجه نرم کردن با این مشکل‌اید، می توانید از چند راهکار خیلی ساده استفاده کنید.

•  تدوین یک برنامه زمانی مشخص برای خواب کودک:

با توجه به مطالعه‌ای از مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا، نزدیک به ۳۰ تا ۴۰ درصد از کودکان زیر ۶ سال با مشکلات خواب دست‌وپنجه نرم می‌‌کنند و به همین دلیل یکی از دشوارترین کارها برای آنها “تنها خوابیدن” است.

براساس پژوهشی که به‌وسیله مِـیو کلینیک یکی از معتبرترین مراکز و دانشگاه های علوم پزشکی جهان انجام شده است، تنظیم برنامه‌ای دقیق برای خواب شبانه کودک می‌تواند به موفقیت هر چه بیشتر عملیات جداسازی اتاق وی از والدین کمک کند. از جمله موارد مهم این برنامه می‌توان به استحمام پیش از خواب در ساعتی مشخص، پخش آوازهای ملایم و آرام، کتاب خوانی با توجه به میل شخصی خود کودک و یا حتی انتخاب لباس خواب اشاره کرد.

علاوه بر این در گزارشی از بنیاد ملی خواب می‌خوانیم که برنامه‌ی موردنظر نباید شامل بازی‌های فعال و تحریک‌کننده تا حداقل یک ساعت پیش از زمان خواب، اصوات بلند، فعالیت‌های غافل‌گیرکننده، کار با وسایل الکترونیکی هوشمند و یا هر مورد دیگری باشد که باعث ایجاد اختلال در روند خواب می‌شوند.

• ارتباط صمیمانه فیزیکی پیش از خواب:

با استناد به یافته‌هایی که به تازگی توسط نشریه ماهانه علمی ساینتیفیک آمریکن به چاپ رسیده است، در آغوش گرفتن فرزند از جانب والدین می‌تواند شرایط جداسازی اتاق خواب کودک را تسهیل کند. بچه‌هایی که ارتباط فیزیکی کافی با والدین خود ندارند، سطوح بالاتری از هورمون استرس در خون را نشان می‌دهند و بدین‌ترتیب در آغوش‎گرفتن فرزندان برای مدت زمان کوتاهی پیش از خواب به نفع روند جداسازی اتاق شخصی آنها از پدر و مادر خواهد بود.

• استفاده از یک چراغ خواب ملایم به جای خاموشی کامل:

همان‌طور که می‌دانیم از جمله اصلی‌ترین دلایل مقاومت کودکان زیر ۶ سال به خواب شبانه مستقل و تنها، “احساس ترس شبانه” خواهد بود. طبق مقاله‌ای از آکادمی پزشکی اطفال آمریکا، چراغ خواب‌های کودکانه نقشی دو لبه دارند.

از برخی جهات مشخص شده که این محصولات با ارسال پیام بیدار باش به مغز، کیفیت و کمیت خواب کودکان را کاهش می‌دهند. این‌درحالی‌است که حین تلاش برای جداسازی اتاق خواب کودک از والدین، چراغ‌های کم نور و ملایم می‌توانند راهکاری بسیار مفید محسوب شوند! البته بهتر است پس از به خواب رفتن فرزندتان آنها را خاموش کنید زیرا بر اساس پژوهش منتشر شده توسط انتشارات جان وایلی و پسران، چراغ‌های خواب و به ویژه طول موج آبی در نورهای سفید با جلوگیری از ترشح طبیعی ملاتونین منجر به اختلال‌خواب خواهند شد. در واقع مورد اول بیشتر به فرزندان بزرگتر از ۶ سال و مورد دوم به کودکان زیر ۶ سال مربوط می‌شوند.

• برپایی یک چادر هیجان‌انگیز:

با توجه به یافته‌هایی که از طریق مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است، یکی از موثرترین متدهای کاهش مقاومت کودکان در برابر خواب شبانه مستقل چیزی نیست جز استفاده از یک صندلی ساده یا برپایی چادری هیجان انگیز! برای این کار باید صندلی و یا چادر مورد‌نظر را در نزدیکی تخت خواب فرزندتان قرار دهید و تا زمان به خواب رفتن وی در کنارش بمانید. برای رسیده به بهترین نتیجه‌ی ممکن، سوژه نام برده هر شب مقداری از تخت‌خواب کودک دورتر خواهد شد. ثابت شده که این روش در کودکان زیر ۶ سال کارایی قابل ملاحظه‌ای دارد. در ادامه با توجه به شرایط منحصربه‌فرد هر کودک و سن او، حضور والدین  آرام آرام و معمولاً طی ۳ هفته قطع می‌شود.

• بازخوانی کابوس‌های شبانه:

در شمار مهم‌ترین علل اجتناب کودکان از جداسازی اتاق خواب خود با والدین، می‌توان به مسئله کابوس‌های شبانه و احساس ترسی که القا می‌کنند اشاره کرد. در مقاله‌ای از مجله معتبر نیچر توضیح داده شده است که ۸۰.۵ درصد از کودکان با احساس ترس در اواسط شب از خواب بیدار می‌شوند.

این احساس بیشتر اوقات به کابوس‌های رویت شده باز می‌گردد و می‌تواند کودک را به مسیر مخالفت از حضور تنها در اتاق خواب خود سوق دهد. بر اساس این مطالعه توصیه می‌شود که والدین از کودک بخواهند کابوس خود را برای باری دیگر در کنار پدر و مادر خود مرور کند. در این مرحله شما موظف هستید که از هر روشی احساس امنیت و شادمانی را به فرزندتان انتقال دهید. به تمامی واژه های او اهمیت داده و تضمین کنید که هیچ اتفاق بدی رخ نخواهد داد.

•   مقاومت در برابر گریه‌های کودکانه:

در گزارشی از مجله روانشناسی امروز به طور مفصل به این موضوع پرداخته شده است. دوران خردسالی تا ۶ سالگی یک بازه زمانی حساس و البته سرشار از احساسات برای کودکان محسوب می‌شود. از این رو ممکن است بسیاری از واکنش‌های کودکانه به هیچ عنوان منطقی و یا برنامه‌ریزی شده نباشند. آنها بیشتر اوقات مخالفت خود را با مسائل مختلف از مسیر گریه بروز می‌دهند و به همین دلیل باید انتظار گریه برای جداسازی اتاق خواب را هم داشته باشید. شاید احساس خوبی نباشد، اما برای کودکی نوپا اقدامات شما صدای بسیار بلندتر از کلماتتان خواهند داشت و با توجه به این حقیقت نیازمند مقاومت خواهید بود.

• پاداش به همکاری کودک:

همان‌طور که در مقاله‌ای از مجله روانشناسی کودکان اشاره شده است، تخصیص جوایز خاص و پاداش‌دهی به همکاری کودک برای جداسازی اتاق خواب وی از والدین می‌تواند به نتایج شگفت‌انگیزی تبدیل شود. با استفاده از این استراتژی‌های تشویقیی به‌خصوص در ابتدای مسیر، ضمن جلب نظر کودک احتمال همراهی او را با خود افزایش می‌دهید.

مازیار دانیالی