لمس آلت تناسلی توسط کودکان و سوالات مهم والدین!
اگر کودک ما به آلت جنسی خود به طور مکرر دست بزند باید نگران شویم؟ این سوالی نگران‌کننده برای والدین است. مبادا فرزندم به آگاهی‌های پیش از بلوغ برسد؟ مبادا او سوالاتی بکند که پاسخ آن برای من دشوار باشد؟ این سوال‌ها ممکن است برای هر پدر و مادری پش بیاید. اما آیا باید نگران کودکانی باشیم که آلت تناسلی خود را لمس می‌کنند؟ دکتر میترا مولایی‌نژاد، روانشناس بالینی و متخصص سلامت جنسی و باروری به این سوال پاسخ می‌دهد.
در دوره نوپایی، کودکان همزمان با رشد عمومی و آشنایی بیشتر با محیط اطراف به کشف نقاط مختلف بدن خود پرداخته و می‌فهمند که لمس بعضی از نقاط بدن با لذت همراه است. بیشتر این رفتارها به دلیل خود اکتشافی و کنجکاوی کودک است و نباید والدین را نگران کند. چرا که جزئی از فرایند رشد کودک و اکتشاف قسمت‌های بدن به شمار می‌رود و گذراست. هرچند ممکن است در دوره ای،کودک یکبار در هفته و یا گاهی حتی تا چندین بار در روز به آن بپردازد اما پس از مدتی بدون حساس شدن والدین و درصورت پرهیز آنها از رفتارهای خشن و ترساننده خودبه‌خود فروکش می‌کند.
اما گاهی تماس با آلت و اعضای جنسی الگوی خاصی پیدا می‌کند که والدین را نگران می‌کند و بصورت مکرر و در موقعیتهای خاصی انجام میشود و مبتنی بر لذت و یا اکتشاف بدن نیست و یا برای رهایی از تنش و اضطراب و یا وقتی کودک از طرد شدن توسط والدین نگران است رخ می‌دهد. این حرکات معمولاً به‌صورت ناگهانی آغاز میشود و والدین، پسربچه‌ها را در حالت کشیدن و لمس آلت و دختر بچه‌ها را در حال مالیدن ناحیه جنسی بر اشیا غافلگیر می‌کنند.
کودک ممکن است گر گرفته وعرق کرده به نظر برسد و در حال خرخر کردن باشد و یا تنفس نامنظمی داشته باشد و یا در یک وضعیت خاص مثل خم شدن روی چیز خاصی و یا مالیدن خود روی اشیا و یا عروسک غافلگیر شود و یا در حالت چمباتمه نشسته باشد کودک ممکن است ناخوش به نظر برسد و یا حالت‌های عصبی شبیه به تشنج را از خود نشان دهد. این رفتار ممکن است تا زمانی که کودک از استرس و تنش رهایی بیابد، ادامه یابد. اما معمولاً کاملاً برطرف نمی‌شود. بعضی از کودکان این رفتار را تا ۶-۵ سالگی در خلوت خود ادامه می‌دهند و ممکن است در زمان بلوغ با افزایش هورمون‌های جنسی شدت پیدا کند. مادری که کودکش را در این وضعیت غافلگیر می‌کند باید از رفتارهای ترساننده و خشن پرهیز کند.
در این شرایط تشخیص علل روانی مانند اضطراب شدید و یا اختلالات خلقی کودک، اختلالات تشنجی و نیز سایر علل تحریک‌‌پذیری دستگاه تناسلی مانند وجود کهیر و یا ترشحات بد بو در ناحیه تناسلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این مواقع کودک باید توسط پزشک از نظر مورد سو استفاده قرار گرفتن و یا وجود عفونت‌های ادراری و قارچی معاینه شود.