حمایت را تبدیل به دخالت نکنیم!

کودک پنج‌ساله می‌تواند به خوبی احساسات خود را بیان کند. البته شاید نیاز داشته باشد برای بیان برخی احساسات مانند ریاکاری یا حسادت کمک بگیرند. به طور کلی آنها می‌توانند احساسات خود را بهتر از قبل کنترل کنند. طغیان احساساتی مانند خشم یا اندوه در بین آنها کمتر دیده می‌شود. آنها صبورتر شده‌اند و روابط دوستانه‌ای دارند. تعداد دوستان صمیمی‌‌شان بیشتر شده و نسبت به روابط علت و معلولی آگاهی بیشتری یافته‌اند. مثلا می‌دانند علت رنگ روی دیوار، دست‌های رنگی خودشان است.

اگرچه کودک پنج ساله دوست دارد مستقل باشد اما هنوز هم حمایت‌های شما برای او بسیار حیاتی است. اما حمایت را با دخالت قاطی نکنید. حمایت عاطفی والدین برای کودکان پنج ساله بسیار باارزش است. اما این حمایت‌ها باید به موقع، کافی و منطقی باشند. یعنی والدین بدانند چه وقت ، به چه میزان و با چه کیفیتی حمایت کنند. مثلا اگر کودک با دوست خود اختلافی پیدا کرد، لازم نیست شما دخالت کنید. تا زمانی‌که او از شما بخواهد. در این زمان نیز نباید قضاوتی کنید و دستوری دهید. بهترین کار این است که احساسات خود را کنترل کنید و از کودک سوالاتی بپرسید. مثلا: تو با دوستت دعوا کردید؟ خب دعوا بر سر چه چیز بوده؟ فکر می‌کنید بهترین راه حل چیست؟ به این ترتیب اجازه دهید کودک خودش راه حل‌ها را پیدا کند و مشکلاتش را حل کند.

درک کودکان پنج ساله ممکن است موجب وحشت آنها شود. مثلا برخی کودکان از روح یا آمپول زدن دچار ترس می‌شوند. چون به این درک رسیده‌اند که این چیزها ممکن است به آنها آسیب بزند. همچنین بچه‌ها در این سنین می‌توانند برخی مشاغل را تقلید کنند. مثلا راننده، فروشنده یا پلیس. آنها می‌توانند برای آینده خود نیز خیال‌پردازی کنند و آماده شوند تا بسیاری از مفاهیم پایه و مهم را تمرین کنند. برخی کودکان حتی می‌توانند خواندن و نوشتن رایاد بگیرند، شمردن اعداد را تمرین کنند و اشیا را دسته‌بندی کنند.

کودک پنج ساله حتی می‌تواند مسئولیت نگهداری از گلدان یا حیوانات خانگی را به عهده بگیرد. او قادر است از خواهر یا برادر کوچک‌تر خود نیز مراقبت کند. بنابراین هیچ‌وقت کودکان پنج‌ ساله را دست‌کم نگیرید.

 ترجمه و گردآوری:مهرنوش خالقی