نیاز نوزادان و کودکان به دیدن چهره‌ی بدون ماسک والدین

 یادگیری زبانی کودکان از روی چهره والدین

نوزادان بین ۴ تا ۸ ماهگی، توجه و نگاه خود را به سمت دهان و لب‌های والدین‌شان منتقل می‌کنند. آنها که تا پیش از این به چشم‌های والدین نگاه می‌کردند، حالا بخش اعظمِ نگاه خود را به سمت دهان والدین معطوف می‌کنند.

بچه‌ها بین ۶ تا ۹ ماهگی درکِ کلمات شبیه‌ به هم را شروع می‌کنند. همچنان که این نوزادان جوان، نگاه مستقیم به دهانِ والدین‌ را افزایش می‌دهند، مهارت‌های کلامی آنها نیز افزایش می‌یابد. اگرچه بعد از ۹ ماهگی و تا حدود ۱۲ ماهگی کودکان کمتر این کار را انجام می‌دهند، اما حدودا از ۱۴ ماهگی و همزمان با یادگیری کلمات دوباره به دیدن چهره و دهان والدین می‌پردازند. حتی کودکان ۵ ساله نیز در مقایسه با بزرگسالان علاقه‌ی بیشتری به نگاه کردن به چهره فردی که در حال حرف زدن است، نشان می‌دهند. اگرچه علت این فرایند و عوامل موثر بر رشد زبانی در سنین مختلف هنوز ناشناخته باقی مانده است، اما مطالعات صورت گرفته نشان می‌دهد که نوزادان و کودکان، نگاه کردن به دهانِ والدین را به عنوان یک ابزار یادگیری زبانی می‌دانند و از این طریق می‌توانند صداها و کلمات  جدیدی را تولید کنند.

برخی باید و نبایدها برای مربیان و پرستاران کودک  

اگر از مراقبین یا پرستاران کودکان ۵ ساله و کمتر هستید، نیازی نیست که کودک، شما را دائما با ماسک بیند. پوشیدن ماسکِ صورت، سطح یادگیری زبانی کودکان از طریق نشانه‌های چهره‌ را کاهش می‌دهد. همچنین کودکان فرصت نگاه کردن به دهانِ فردی که در حال صحبت کردن است را از دست می‌دهند. این مساله اثرات منفی بر یادگیری زبانی کودکان خواهد داشت. ماسک زدنِ پرستاران و مربیان، مانع از توانایی شناسایی چهره‌‌ در کودکان می‌شود. کودک نمی‌تواند هیجانات چهره شما را تشخیص دهد و با مشکلات و برخی اختلالات تشخیص هیجانی مواجه می‌شود.

درست است که مراقبت از کودکان در شرایط انتشار ویروس مهم است اما این مساله نیز بسیار مهم است که آنها را از دیدن چهره اطرافیان‌شان محروم نکنیم. می‌توانیم از ماسک‌های شیشه‌ای و غیرپارچه‌ای استفاده کنیم. در ساخت این ماسک‌‌ها از سفره‌های نایلونی و شیشه‌ای در قسمت دهان و بینی، استفاده شده است. همچنین می‌توان به جای استفاده از ماسک از شیلدهای پوشاننده صورت استفاده کرد تا چهره فرد کاملا دیده شود. با این تمهدیدات می‌توانید اثرات منفی یادگیری زبان و هیجانات در کودکان را کاهش دهیم. والدین هم بایستی بازی کردن، شعرخواندن، قصه گفتن و صحبت کردن با کودک خود را ادامه دهند و از راه‌های مختلف ارتباط اجتماعی خود را با او حفظ کنند.

مهرنوش خالقی