۶ توصیه برای پرورش کودکان تک والد
والدین مجرد و تنها، آنهایی که تصمیم گرفته‌اند فرزند یا فرزندان خود را به تنهای بزرگ کنند. فرزندانی که راهی ندارند جز آنکه با والد خود باشند، او را بپذیرند یا نپذیرند، همین یک والد را دارند. اما در اینجا راه‌های زیادی وجود دارد که این بچه‌ها را از آسیب‌های مختلف حفظ کنیم. آنچه مسلم است اینکه کودکان تک‌والد، آسیب می‌بینند، اما به عنوان والد چنین کودکی می‌توانیم آنها را از آسیب‌های شدیدتر حفظ کنیم.
۱-نقش کودک را عوض نکنیم. کودک، کودک است
والدینِ تنها، نباید از فرزند خود به عنوان همسر نداشته‌شان استفاده کنند. شاید این جمله به نظر عجیب برسد اما بسیاری از والدین به جای همسر نداشته‌شان، با فرزند کوچک‌شان درددل می‌کنند، مسائل مالی و اندوه و تنهایی خود را در میان می‌گذارند و گویی نقش جدیدی برای کودک خود تعریف می‌کنند. این بچه‌ها به شکل غریزی مجبور به حفظ و حمایت از والد خود می‌شوند. در حقیقت اینجا نقش والد و کودک، جابه‌جا می‌شود. یادمان باشد فرزند ما برای به دنیا آمدن خودش تصمیم نگرفته است، و ما او را در موقعیتی قرارداده‌ایم که از ما حمایت کند. مثلا موقعیتی مانند جدایی از همسر (البته برخی والدین برای حفظ جان و روان خود و فرزندشان، راضی به طلاق شده‌اند و یا مرگ همسر موجب تک‌والد شدن کودک شده است).
۲-تا می‌توانیم با کودک گفت‌وگو کنیم
بهتر است به جای درد دل کردن با کودک، درباره مسائل مختلف با او گفت‌وگو کنیم. مثلا توضیح دادن درباره شرایط مالی و اهداف‌مان. این کار با دردل‌های مالی متفاوت است. درباره ترس‌ها و احساسات کودک‌مان از او سوال بپرسیم. از احوال درونی او باخبر شویم و هرگز با او مانند موجودی اضافی که مایه زحمت بیشتر ما شده است، برخورد نکنیم. مطمئن شویم که او نیز فرصت کافی برای گذراندن اوقات شادی و کودکی خود را دارد.
۳-با کودک خود در صداقت کامل باشیم
تغییراتی را که در زندگی‌مان رخ داده، برای کودک توضیح دهیم. صادق باشیم و چیزی را پنهان نکنیم. براساس یک پژوهش تنها ۵درصد از والدین برای کودکان خود ماجرای طلاق خود را توضیح می‌دهند و یا به سوالات کودک در این زمینه پاسخ می‌دهند.
۴-کودک را از تنش‌ها دور نگه داریم
علاوه‌براین باید تلاش کنیم کودک را از هر نوع درگیری‌های خانوادگی حفظ کنیم و هیچ‌گاه از او نخواهیم که یا طرف ما باشد و یا همسر سابق‌‌مان. به کودک و موقعیت ویژه‌ای که دارد توجه کنیم. کودک ما نیازمند حمایت و توجه است. یادمان باشد، کودک ما هیچ تقصیری ندارد و طلاق والدین هیج ارتباطی به او ندارد. حتی اگر به دنیا آمدن او موجب طلاق شده باشد. بایستی هشیار باشیم که دیدگاه‌مان نسبت به ازدواج و طلاق ممکن است مسری باشد و همین دیدگاه را به کودک منتقل کنیم. بهتر است از یک مشاور کمک بگیریم و شجاع باشیم.
۵-مثبت بمانیم و از خودمان مراقبت کنیم
اینکه یک والد بخواهد کودکی را به تنهایی بزرگ کند کار بسیار سختی است. بنابراین بایستی برای اینکه در سلامت و آرامش باقی بمانیم تلاش کنیم. در وهله اول خودمان باید سالم و سرحال بمانیم تا بتوانیم کودک را در آرامش پرورش دهیم. در نهایت برای اداره یک خانواده تک والد و فرزندی، بهتر است بر روی نکات مثبت تکیه کنیم و شرایط پیش‌آمده را بپذیریم.
۶-توجه بیش از حد را متوقف کنیم
اگر به خاطر اینکه فرزند ما تک والد است، بخواهیم بیش از اندازه به او توجه کنیم و او را تافته جدابافته کنیم، در حق او ظلم بزرگی کرده‌ایم. آنچه بدیهی‌ست این است که کودک ما به هرجهت احساس کمبود یک والد دیگر را تا پایان عمر با خودش خواهد داشت. اما وظیفه ما این است که او را از آسیب‌های احتمالی دیگر حفظ کنیم. مثلا مطمئن شویم که کودک در برخورد با هم‌سالانش، منافع خود را تشخیص می‌دهند و در برابر دیگران نیز می‌تواند سخاوتمند و اجتماعی باشد.
ترجمه و گرداوری: مهرنوش خالقی
منبع: