۵ نکته همسان‌سازی جنسی کودکان

۱-از چه سنی کودک جنسیت خود را تشخیص می‌دهد؟

کودک بین دو تا سه سالگی جنسیت خود را می‌شناسد و می‌داند که دختر است یا پسر، به شکلی که تا پایان سه سالگی می‌تواند خودش را دختر یا پسر بخواند. به عنوان والدین کودک بهتر است سعی کنیم او را از این موضوع مطلع کنیم. پس از اینکه کودک کشف می‌کند دختر است یا پسر، متوجه تفاوت‌های رفتاری بین جنس خود و کودک دیگر می‌شود. مثلا یک کودک دختر نسبت به جنس خود آگاه می‌شود و متوجه می‌شود که یک کودک پسر با او چه تفاوت‌‌هایی دارد. این آگاهی ممکن است به تدریج، آنها را به کارهای متفاوتی سوق دهد. در حقیقت بین سه تا شش سالگی، کودکان سعی می‌کنند با والد هم‌جنس خود نیز همسان‌سازی کنند. یعنی دختران از مادر خود و پسرها از پدرشان تقلید می‌کنند. این مساله از آنجایی شکل می‌گیرد که کودکان از چهار سالگی احساس کامل و مشخصی از دختر یا پسر بودن خود به دست می‌آورند.

۲-والدین کودک در تعیین هویت جنسی کودک چه مسئولیتی دارند؟

از اینجا به بعد، رفتار ما به عنوان والدین این کودک بسیار مهم است. یعنی اینکه ما چگونه نسبت به آگاهی جنسی او واکنش نشان می‌دهیم. در وهله اول باید از واکنش و رفتار کودک خودمان نسبت به دختر یا پسر بودنش آگاه شویم. در این مرحله می‌توانید کتاب، تصویر یا پازل‌هایی از تصاویر دختر و پسر و مرد و زن به کودک نشان دهید. البته تصاویری دور از کلیشه‌های جنسی. مثلا پدری که برای فرزندش غذا می‌پزد. تصویری از یک مرد نباید صرفا در حال کارهای سخت و خشن باشد. در عین حال تصویری از یک پلیس یا آتش‌نشانِ زن می‌تواند برای بچه‌ها دیدنی باشد. نشان دادن تصویر یک زن در حال آرایش و یا آشپزی کردن تنها جنبه‌های کوچکی از یک زن را نشان می‌دهد. البته بسیاری از زنان این کارها را کمتر انجام می‌دهند.

۳-تکلیف همانندسازی جنسی در کودکانی که پدر و مادر ندارند، چه می‌شود؟

برخی کودکان ممکن است از دیدن پدر یا مادر محروم باشند. این بچه‌ها فرصت همانندسازی با والد هم‌جنس خود را ندارند و یا کمتر از چنین موقعیتی را تجربه می‌کنند. برای این کودکان لازم است از مربی‌های زن و مرد ثابت استفاده شود. مثلا یک مربی مرد که بتواند الگوهای مرد بودن را با رفتارش به کودک منتقل کند. پسربچه‌ها بایستی بتوانند آغوش یک مرد، پدرانگی و حمایت‌ و مسئولیت‌پذیری او را ببینند و لمس کنند. در مورد الگوهای زنانه نیز روند به همین ترتیب است. کودک بایستی بتواند آغوش مهربان و پر مهر یک زن، مراقبت‌های مادرانه، مهرورزی زنانه و تلاش برای مراقبت از دیگران را از نزدیک لمس کند. در غیراین‌صورت این کودکان نمی‌توانند به خوبی به همانندسازی جنسی دست یابند.

۴-کلیشه‌های جنسیت‌زده  را به کودکان منتقل نکنیم

پسربچه‌ها باید وجود پدر، رفتارهای او، ویژگی‌های ظاهری پدر و حیطه وظایف مختلفی که او به عهده می‌گیرد را از نزدیک ببینند و لمس کنند. تا وقتی  که آنها جنس مرد را نشناسند نمی‌توانند با پدر خود همسان‌سازی کنند. آنها از پدر تقلید می‌کنند. نوع لباس پوشیدن پدر، میزان مسئولیت‌پذیری او و تمرکز بر کار کردن از جمله مواردی هستند که کودک می‌تواند با آنها همانندسازی کند. مواردی که به هیچ عنوان دربند کلیشه‌های جنسی نیست. از سوی دیگر دخترها نیز با مادر همانندسازی می‌کنند. شاید دختربچه‌ها دوست دارند مانند مادرشان به یک فرزند خیالی رسیدگی کنند. آرایش کنند و لباس‌های زنانه به تن کنند. به طور کلی پدر و مادرها بایستی با پرهیز از کلیشه‌های جنسیتی، نسبت به فرزند هم‌جنس خود حساس‌ باشند و نشانه‌هایی از دختر و پسر بودن را در کودک تقویت کنند. مادران باید مراقب باشند، کودک پسر خود را بیش از حد به محیط‌های زنانه نبرند و یا آنها را آرایش نکنند و لباس‌های دخترانه به تن آنها نکنند. این موارد تاثیرات ناخوشایندی را بر کودک پسر به دنبال دارد. در مقابل پدرها نیز نباید مانع تحکیم رابطه میان مادر و دختر شوند و یا دختر را به کارهای خیلی خشن و سخت وادار کنند. بهتر است کودکان از شش سالگی با والد و یا هم‌بازی‌های هم‌جنس خود بیشتر و بیشتر ارتباط بگیرند تا هویت جنسی خود را به طور کامل تحکیم کنند.

ترجمه و گرداوری: مهرنوش خالقی

منبع:

https://www.healthychildren.org/English/ages-stages/gradeschool/Pages/Gender-Identity-and-Gender-Confusion-In-Children.aspx

https://www.caringforkids.cps.ca/handouts/gender-identity