شروع دلبستگی کودک به مادر

نوزادان در شش ماهگی می‌توانند با کمک دست‌ها نیم‌خیز شده و بنشینند. آنها به راحتی غلت می‌زنند و قادرند در عین حال، به جلو نیز حرکت کنند. نوزادان از شش تا هفت ماهگی روی کف دست‌ها و زانوها قرار می‌گیرند و آماده هستند تا حدودا یک یا دو ماه دیگر چهار دست و پا رفتن را تمرین کنند. از هشت تا ده ماهگی کم‌کم می‌توانند به کمک وسایل اطراف خود بایستند و حتی با یک دست تعادل خود را حفظ کنند. نوزادان تا یک سالگی می‌توانند بدون هیچ کمکی ایستاده و احتمالا چند قدم راه بروند.

آنها در شش ماهگی مادر را می‌شناسند و فرایند دلبستگی به مادر شروع می‌شود. نوزاد با مادر ارتباط چشمی برقرار می‌کند. یعنی وقتی مادر با او صحبت می‌کند، به چشمان مادر نگاه می‌کند. این ارتباط بسیار بسیار مهم است و برخی نوزادان که ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنند، حتما باید به پزشک کودکان ارجاع داده شوند.

مهم‌ترین رشد اجتماعی نوزادان در این مرحله، ارتباط گرفتن و تشخیص غریبه‌ از آشناست. نوزادان یکساله دوست دارند وقتی لباس تنشان می‌کنید، تلاش کنند و مهارتهای جسمی خود را محک بزنند. نوزادان در این دوره کنجکاوی‌های خود را شروع می‌کنند و دائم اشیا را در دست می‌گیرند و به سمت دهان خود می‌برند. می‌توانند اشیا را از یک دست به دست دیگر خود دهند. بنابراین باید حسابی از آنها مراقبت کنید. آنها می‌خواهند به همه چیز دست بزنند و به حس کنجکاوی خود پاسخ دهند. چنان‌که در هشت- نه ماهگی به غذاهای جامد علاقمند می‌شوند، می‌خواهند خیلی چیزها را به دهان خود ببرند.

نوزادان از شش ماهگی تا یک‌سالگی شروع به تقلید صداها می‌کنند و تا یک‌سالگی چند کلمه معنادار مانند بابا یا ماما می‌گویند. همچنین خودش را به خوبی در آینه تشخیص می‌دهد و وقتی آنها را با اسم‌شان صدا می‌زنید، عکس‌العمل نشان می‌دهند.

والدین در این دوره باید با نوزادان خود بازی کنند، حرف بزنند و نیازهای عاطفی آنها را برطرف کنند. نیاز عاطفی نوزادان آغوش گرم والدین‌شان است. هرچه والدین فعال‌تر و متعادل‌تر برخورد کنند، نوزادان رشد کامل‌تری خواهند داشت.

مترجم و گردآوری : مهرنوش اخلاقی